Deze uitstekende observatie van x.com/IslanderWORLD/ is gekopieerd en vertaald om een bredere Europese dekking te garanderen.
EUrsula’s “Democracy Shield”: het Ministerie van Waarheid waar niemand op gestemd heeft
(dit volgt een zekere logica, aangezien de EU ook een heerser heeft waar niemand op gestemd heeft. Tenminste geen van de burgers waar de EU eigenlijk voor zou moeten zorgen …en de vrijheid van meningsuiting voor zou moeten garanderen, bijvoorbeeld.)
Op 12 november liet Brussel een gordijn vallen. Een digitaal IJzeren Gordijn, niet gericht op Moskou, niet op Peking, maar op haar eigen burgers. Dit “Democratie Schild” is geen bescherming. Het is inperking. En voor het eerst in haar geschiedenis heeft de EU publiekelijk, hoewel niet opzettelijk, toegegeven dat de menselijke geest haar grootste bedreiging voor de veiligheid is geworden.
The Shield is de culminatie van jarenlang stilletjes de basis leggen door Brusselse technocraten zoals Thierry Breton, Vera Jourova en Ursula von der Leyen, hetzelfde trio dat al een half decennium volhoudt dat “desinformatie” gevaarlijker is dan armoede, oorlog of de politieke klasse zelf. En nu, onder de Digital Services Act, hebben ze een continentale architectuur voor spraakcontrole gebouwd die elke feed, elk platform en elk gesprek bereikt.
Centraal staat het onlangs opgerichte European Centre for Democratic Resilience, een naam zo steriel dat het het doel ervan bijna verhult: realtime surveillance en neutralisatie van “opkomende narratieven”. Dit is de institutionalisering van het pre-criminalizeren van narratieven. Niet wat u zegt, maar wat u zou kunnen zeggen. Niet wat onwaar is, maar wat niet is goedgekeurd.
Het juridische wapen van The Shield is het “crisisprotocol” van de DSA, dat Brussel toestaat om verwijdering, onderdrukking of verplichte etikettering van informatie in de hele EU te eisen in het geval van een “informatie-incident”. De term is opzettelijk vaag en onbegrensd. Een protest? Een verkiezing? Een lek? Een klokkenluider? Een bankiersschandaal? Een blamage op het gebied van buitenlands beleid? Alles kan een incident zijn wanneer de waarheid een last wordt.
Het “factcheckingnetwerk”, bestempeld als “onafhankelijk”, is dat in het geheel niet. Het wordt door de EU gefinancierd en gecontroleerd, een schoonmaak korps tegen ongewenste narratieven, dat in alle officiële talen wordt ingezet om de complexiteit te verminderen, de Atlantische grens te handhaven en elke analyse die de illusie van eenheid dreigt te doorbreken in quarantaine te plaatsen.
Als je de logica van de oorlog in Oekraïne in twijfel trekt, word je gesignaleerd. Als je de terugslag van sancties blootlegt, word je gesignaleerd. Als je zonder spottend te zijn over multipolariteit spreekt, word je gesignaleerd. Als je soevereiniteit noemt zonder excuses, word je gesignaleerd.
Niet omdat wat je zei onjuist is. Maar omdat je conclusie ontsnapt aan hun architectuur van toestemming.
Dit is Orwell zonder drama. Geen laars op je gezicht. Geen telescherm. Alleen het algoritme. De schaduwban. De onzichtbare muur tussen jouw woorden en de wereld. De EU heeft gecreëerd wat Orwell zich nooit had kunnen voorstellen. Een censuurregime zo stil dat je het niet hoort, zo naadloos dat je het niet ziet, en zo digitaal dat je pas weet dat het gebeurt als de kamer stil wordt.
Dit is niet de angst voor massasurveillance van de 20e eeuw. Dit is de nachtmerrie van de 21e eeuw, de gecureerde realiteit.
Een wereld waarin je mag spreken, maar alleen in een leegte. Brussel noemt dit “resilience”.
Maar reselience tegen wat? Tegen Russische trollen? Nee. Tegen het publieke bewustzijn.
Het Schild is een structuur die is gebouwd om het groeiende besef in te perken, dat de crises in Europa – de-industrialisatie, energiecrisis, militarisering, inflatie, politiek verval – geen ongelukken zijn. Ze zijn bedacht. En de auteurs zouden liever hebben dat je over iets anders praat.
Daarom was het Schild onvermijdelijk. Een systeem dat zeker is van zijn legitimiteit, heeft geen digitale geestelijkheid nodig die de werkelijkheid namens hem interpreteert. Een soevereine politieke orde hoeft zijn eigen burgers niet het zwijgen op te leggen om de orde te handhaven. Een gezonde democratie beschouwt debat niet als een bedreiging.
Omdat ze niet gezond is. Ze is niet soeverein.
En ze heeft er geen vertrouwen meer in dat ze een vrij debat kan winnen.
Dit zijn geen bewakers van de democratie. Het zijn hoeders van de perceptie.
De EU heeft geen schild tegen vijanden gebouwd.
Ze heeft een digitaal IJzeren Gordijn tegen ontwaken gebouwd. Een firewall tegen herinnering en dissidentie.Zacht totalitarisme met een glimlach, de gevaarlijkste soort.
En zoals elk totalitair project zal het instorten zodra mensen stoppen met te doen alsof ze erin geloven.
Wij geloven sterk in MEGA, Make Europa Great Again, dat wil zeggen, TERUG naar onze GEMEENSCHAP voor haar mensen en UIT deze MARKT (verkocht als “Unie“) voor buitenlandse multinationals, hebzuchtige banken en corrupte politici.
